ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ “ΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΤΩΝ” (PATROLOGIA GRAECA 86, 563-620) ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΤΙΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΤΙΔΑ (ΝΟΤΙΑ ΑΡΑΒΙΑ) ΣΤΟ Β’ ΤΡΙΤΟ ΤΟΥ 6ΟΥ ΑΙ. Ο ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΕ Σ’ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΕΝΤΙΟ, ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΟΜΗΡΙΤΩΝ. ΟΙ “ΝΟΜΟΙ” ΦΕΡΟΥΝ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ, ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΜΟΡΦΗ, ΣΥΝΕΤΕΘΗΚΑΝΣΤΗ Ν. ΑΡΑΒΙΑ ΤΟΥ 6ΟΥ ΑΙ, ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΕΞΙΧΝΙΑΣΤΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΝΟΜΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΚΟΓΡΑΦΟΥ. Η ΠΑΡΟΥΣΑ, ΠΑΝΤΩΣ, ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕΑΠΟ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΩΝ. ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΩΝ ΝΟΜΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥ.